ျမန္မာျပည္မွာ…ၾကံဳခဲ့သမ်ွ

က်ေနာ့္မွာ မွတ္ပံုတင္တစ္ခုရိွခဲ့ဘူးသည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္း တေနရာကို ကိုယ္စားျပဳထားသည္။ ျပဳလုပ္စဥ္ကေတာ့ ၁၂ မွတ္ပံုတင္ျဖစ္မည္ထင္သည္။

 ေသခ်ာမမွတ္မိ။

 ဒီလိုႏွင့္ မွတ္ပံုတင္ေတြ လဲေတာ့ အသက္ ၁၈ႏွစ္ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ဒါလဲ ေသခ်ာမမွတ္မိ။ မွတ္မိတာကေတာ့ ေဖေဖမွတ္ခိုင္းထားေသာ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ ႏွင့္ အေရးၾကီးေသာပစၥည္းတခု အျဖစ္ သိမ္းထားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းသာ။ ဒီလိုႏွင့္ မွတ္ပံုတင္ကို ေသခ်ာမၾကည့္ျဖစ္ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ကိုသာ အလြတ္က်က္ပီး ႏိုင္ေျပာင္းထားသည့္ မွတ္ပံုတင္ကိုေတာ့ အရြဲ႕တိုက္စိတ္ႏွင့္ ခုခ်ိန္ထိ ေသခ်ာ မွတ္မထားျဖစ္။ 

ဒီလိုႏွင့္ ကိုယ့္အသက္လဲ တျဖည္းျဖည္းၾကီးလာသလို မွတ္ပံုတင္ေလးလဲ ခရီးသြားတိုင္း ကိုင္တြယ္ရေတာ့ သူလဲ အသက္ေလးရလာသည္ထင့္။ ဒီေတာ့ သူမ်ားေတြလို အသစ္လဲခ်င္လို႔ သြားေမးေတာ့ လဲစရာမလိုတဲ့။ ရိုးလိုက္မိတဲ့ ကိုယ္ကလဲ ဒီအတိုင္းလွည့္ကာ ျပန္ပီး ကိုယ္တိုင္လဲ ခရီးသြားခ်ိန္မွလြဲ၍ မသံုးဘူးဆိုေတာ့ စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္သည္။ မွတ္ပံုတင္ထဲမွ ပံုက ဆယ္ေက်ာ္သက္ ယခု ကိုယ့္အသက္္က ဘယ္လိုမွ ဒီပံုကို မပံ့ပီုးႏိုင္ေတာ့ဘူး (ဒါမဲ့ ကိုယ့္အသက္က အျမဲ ၂၅ ေနာ္)။ ပံုကိုၾကည့္ပီး ဒါ ကိုယ့္ကေလး မွတ္ပံုတင္လား ဟု အေျပာခံရသည့္ အခါ လဲရိွသည္။ သို႔ေသာ္..သူတို႔မွ လဲမေပးေတာ့ ကိုယ္ကလဲ အေနသားၾကီး မဟုတ္လား။ မွတ္ပံုတင္ပါအေၾကာင္းအရာ သည္ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးဟုပင္ထင္ထားမိေတာ့ နံပါတ္ကလြဲပီး က်န္တာ ဘာမွမစစ္ေဆးမိ။

ဒီလိုႏွင့္ ကိုယ့္အလုပ္ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားထြက္ေတာ့လဲ ဒီျပႆနာမရိွေသး။ မရိွဆို ကိုယ္က ယခင္က အစိုးရအရာထမ္းတေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္ေလ။ ဒီေတာ့ မွတ္ပံုတင္က နံပါတ္ရိွရင္ အလုပ္

ျဖစ္သည္။ 

 ျပႆနာအစ က လာပါပီ။ ကိုယ္အလုပ္ထြက္ပီး ႏိုင္ငံျခားျပန္ထြက္မည္ဆိုေတာ့မွ မွတ္ပံုတင္ ျပႆနာတက္ပါေတာ့သည္။ ဒါလဲေလ… ေျဖရွင္းနည္းမ်ိဳးစံု ရိွသည့္ သကာလ ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္။ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ အားလံုးမွန္မွန္ကန္ကန္ ေဒတာမ်ားႏွင့္ ကိုယ့္ ႏိုင္ငံသားစာအုပ္ကို ကိုင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ဖို႔ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္က သတ္မွတ္ထားသည့္ အခြန္ကိုေတာ့ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရသည္ေပါ့။ သိန္းထားေသာ ၅၀ကိုေတာ့ ေလ်ာ္ေၾကးအျဖစ္ ေပးခဲ့ရသည္။ထိုပမာဏသည္ ပညာေရး ရန္ပံုေငြထဲ၀င္သြားသည္လို႔သိရေတာ့ ၀မ္းသာမိပါသည္။ မွတ္ပံုတင္ကိစၥက ဒီတြင္ပီးသြားပီဟုထင္ခဲ့သည္။ ကိုယ့္အတြက္ ဒါလဲ အေရးမၾကီးေသးဘူးေလ..။ (ဇာတ္ေၾကာင္း ျပန္ဆက္ေတာ့မယ္။ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္)

ေၾသာ္..ျပန္ဆက္ရရင္ ကိုယ္ႏိုင္ငံျခား ေရာက္မွပဲ မွတ္ပံုတင္မိတၱဴကို အေၾကာင္း တစ္ ခုေၾကာင့္ ျပန္ၾကည့္မိတယ္။ ဟာ..ငါ့ မွတ္ပံုတင္က ဘာကိစၥ ေမြးေန႔မွားေနတာလဲ????မွားတာကလဲ ဘာမွ သိပ္မကြာဘူး။ မွတ္ပံုတင္မွာ ၂ ရက္ေစာေနတယ္။ အိုး..ဒါနဲ့ ကမန္းကတန္း အိမ္ကို ဖုန္းေကာက္ဆက္ သမီး မွတ္ပံုတင္ၾကီး မွားေနတယ္လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ အိမ္ကလူေတြလဲ အဲဒီေတာ့မွ ကိုယ့္မွတ္ပံုတင္ မွားေနမွန္းသိတယ္။ ဇာတ္လမ္းအစက အဲ့မွာစတာ။ 

ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့လဲ ဟိုအိမ္ဒီအိမ္ကူး ေနေပမဲ့  မွတ္ပံုတင္ဆိုတာကို ျပင္ဖို႔ စိတ္ေတာင္မကူးမိဘူး။ ကိုယ့္လက္ထဲ ႏိုင္ငံကူးခြင့္စာအုပ္ပိုင္ေနပီပဲ ဘာလုပ္မလဲ ။ အခ်ိန္ကုန္တယ္ေပါ့။  ကိုယ္ေပါ့ေပါ့ေလး ေတြးလိုက္မိတယ္။ မွတ္ပံုတင္နဲ႔ ပက္သက္ပီး ဘဝမွာ တခါမွ အခက္အခဲ မျဖစ္ဖူးေသးဘူးကိုး။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္တန္ေတာ့  ဆံထံုးေနာက္ ေယာင္မလိုက္ႏိုင္ေသးေတာ့

 ေယာင္ေနာက္ဆံထံုးပါေလေတာ့ ဒီႏိုင္ငံ ဗီဇာေလ်ွာက္ရေတာ့တာေပါ့။

 ေတြ႔ပါပီ ျပႆနာ။ အခုမွ ဇာတ္လမ္းစတာ။ အင္မတန္ ရစ္တတ္တဲ့ ဂ်ပန္သံရံုးနဲ႕ ေတြ႔ၾကတာေပါ့။

အဲ့ဒီအေၾကာင္း မေရးခင္ ကိုယ္ ဂ်ပန္ဝင္ဖို႔ ဂ်ပန္ဘက္ကေန ဗီဇာ ေလ်ွာက္တဲ့ အေၾကာင္း ျဖတ္ေျပာမွ ျဖစ္မယ္။ အမွန္က ကိုယ္က ဒီႏိုင္ငံမွာ မေနခ်င္ဘူး။ ကိုယ္တို႔ရည္ရြယ္ခ်က္က တျခားတိုင္းျပည္ကို သြားဖို႔ရည္ရြယ္ထားၾကတာဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႔၂ေယာက္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံလာဖို႔ ဘာအစီအစဥ္ မွ မရိွဘူး။ ဒီေတာ့ သူလဲ လက္ထပ္ပီး အခ်ိန္တန္လို႔ ျပန္သာသြားတယ္ ကိုယ္နဲ႔ပက္သက္တဲ့ ဘာစာရြက္စာတမ္းမွ သယ္မသြားသလို ကိုယ္လဲ သူ႔နဲ့ပက္သက္တာ ဘာမွမယူထားတဲ့ ၂ေယာက္ဆိုေတာ့ ျပႆနာ ေတြ႔တာေတာင္နဲေသးလို႔ ေျပာမွာ။ း)

သူလဲသြားေရာ ကိႏၷရာေခ်ာင္းျခားဇာတ္လမ္း စပါေလေရာ။ မနက္တစ္ခါ ၊ ေန႔လည္တစ္ခါ၊ ညတစ္ခါ အိမ္ကလူေတြ အျမင္ကပ္ ေလာက္ေအာင္ ဖုန္းဆက္။ တခါတေလ အင္တာနက္မွာေတြ႔တာေတာင္ အားကို မရပါဘူး။ ႏွစ္ဖက္ေသာ မိဘမ်ားကလဲ တူတူရိွေနတုန္းက ဘာမွမေျပာၾကေပမဲ့ အေဝးေရာက္သြားေတာ့မွ လင္နဲ႔မယားဆိုတာက အစခ်ည္လို႔… တူတူေနတာေကာင္းတယ္ဆိုပီး နားခ်ၾကတာေပါ့။ နားခ်တယ္ဆိုလို႔ သိပ္အထင္မၾကီးပါနဲ့ဦး သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားေတာင္ မဆံုးေသးဘူး။ လိုက္သြားမယ္လို႔ ေျပာျဖစ္တယ္။ သူ႔ကိုလဲ လိုက္လာေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ၂ေယာက္သား လုပ္ၾကရပီေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူက အဲ့ဖက္က လိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ ေတာင္းေတာ့ ကိုယ္လဲ ခပ္တည္တည္ပဲ register ေတြလုပ္ပီး မႏၱလာခ်မ္းကေန ပို႔လိုက္တာေပါ့။ သူကလဲ ေရာက္လာတဲ့ စာရြက္ ေတြကို ေသခ်ာမစစ္ေဆး(ကိုယ့္ကိုယံုလိုက္တာေနမွာ..ေနာက္မွ ကိုယ္ဆိုတာ အေတာ္ရွမ္းမွန္း သူ႕ခမ်ာ သိသြားတာ)ပဲ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ တင္လိုက္ပါေလေရာ..။ 

အဲဒီမွာ ဗီဇာ ေလ်ွာက္ ရင္ ကြာျခားတာေတြ ထပ္သိလာရျပန္ေရာ။ အလုပ္ဗီဇာနဲ့သူ၊ ေက်ာင္းသား ဗီဇာနဲ႕သူေတြဆိုရင္ ၁လကေန ၃လပဲ ဗီဇာေလ်ွာက္ရင္ ၾကာတယ္တဲ့။ သူ႔ဗီဇာက်ေတာ့ အနဲဆံုး ၃လကေန ၄လ အထိၾကာတယ္ဆိုပဲ။ ဒီလိုနဲ့ ကိုယ္တို႔လဲ ေအးေဆးေပါ့။ တင္ထားတယ္။ က်ရင္သြားမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ့ေနလာလိုက္တာ။ ဗီဇာက်မဲ့ရက္နီးလာေတာ့ သူလဲမရိုးမရြ ကိုယ္လဲမရိုးမရြေတြျဖစ္လို႔ေပါ့။ သူက ပိုဆိုးတာေပါ့။ လဝကရံုးလဲ ဖုန္းေတြဆက္ေတာ့ ဟိုကလဲ ေျပာလို႔မရေသးပါဘူးဆိုတဲ့ အေျဖကလြဲလို႔…ဘာမွမသိရ။ သူ႕ခမ်ာ အလုပ္က အျပန္ဆို စာေရာက္ေနပလား ၾကည့္ရတာ အေမာ။ ဒီလိုနဲ့ ၃လခြဲအၾကာမွာေတာ့ စာေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ရင္ခုန္စြာနဲ့ ဖြင့္ဖတ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့… ေမ်ွာ္လင့္မထားတဲ့ အေျဖျဖစ္တဲ့ reject ပါတဲ့။ ျဖစ္ပံုက ကိုယ္ notary လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ သူ႔နာမည္ စာလံုးေပါင္းက အမွားၾကီးပါတဲ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ စာလံုးေပါင္း အမွားဟာ တသက္စာ အမွားျဖစ္တဲ့အတြက္ လိမ္တယ္လို႔ ယူဆပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ လံုးဝအဆိုတင္သြင္းတာကိုလဲ လက္မခံေတာ့ပါဘူးတဲ့။ လက္ခံရင္လဲ သူတို႔ rule အတိုင္းလုပ္ရင္ ေနာက္ထပ္ ၆လကေန ၁ႏွစ္အထိ ၾကာမွာပါတဲ့။

ဒီလိုနဲ႕ ကိုယ္တို႔ေတြ ေရွ႔ေနငွားျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႔ေနက ျမန္မာျပည္လာမယ္။ သူျပန္လာရင္ အလည္အပတ္ဗီဇာနဲ႔ ရေအာင္ေခၚခဲ့ေပးမယ္။ ဒီေရာက္တာနဲ့ ဗီဇာေျပာင္းလို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ ဘာမွ လိမ္ထားတာ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ အမွန္အကန္ေတြပဲ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေရွ႕ေနမလာခင္ လိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြျပင္ေပါ့။ ဒီအခါ ေရွ႔ေနပါလာေတာ့ နည္းစနစ္ေတြ ဘာေတြေတာ့ က်လာတာေပါ့ေလ။ အဲ့ဒီေတာ့ ကိုယ္ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ရယ္ ပံုစံ၁၀ ကို endorsed လုပ္ဖို႔ ေနျပည္ေတာ္ ဆိုတဲ့ လူမရိွပဲ မီးေတြလင္းေနတဲ့ ျမိဳ႔ ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ (ေနာက္မွ ေနျပည္ေတာ္သြား ေတာလားကိုေရးတာေပါ့)

ဒီလိုနဲ့ ေရွ႔ေနမလာခင္မွာပဲ စာရြက္စာတမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္စံုေနခဲ့ပီ။ သူလာေတာ့ သြားေတြ႔။  ေရွ႕ေနအိမ္ကို သြားေတြ႔ရေတာ့ သူကလဲ စိတ္မခ်။ ဒါနဲ႔ သူက ေရွ႕ေနကို ရစ္ ေတာ့ ေရွ႔ေနလဲ ကိုယ့္တို႔နဲ႔ နီးတဲ့ဆီပဲ လာေတြ႔ရတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ေရွ႕ေနကို မွတ္ပံုတင္ ကိစၥေျပာေတာ့ အဲ့ဒီဟာ ျပႆနာ တက္ႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ဒါဆို ေမြးစားရင္းနဲ့ က်န္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ ကို notary လုပ္ပီး ျပင္ဆင္တာေပါ့။ ေရွ႕ေနက နဲနဲစိတ္ပူတာ အဲ့ဒီကိစၥပဲ။ စာရြက္ေတြ စံုေတာ့ ဘယ္ေန႔တင္မလဲ ရက္ေရြးပီး တင္မဲ့ေန႔မွာ ျဖည့္ရမဲ့ ေဖာင္ကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေဒါင္းလုပ္လုပ္ပီးျဖည့္ဆိုလို႔ သူက ေရွ႔ေနကို ေဒါသေတြထြက္ပီး ျပႆနာရွာေတာ့ ေရွ႕ေနလဲ ည ၁၂နာရီေလာက္ဖုန္းဆက္ပီး တင္မဲ့ေနမနက္ western park မွာေတြ႔မယ္ဆိုပီးခ်ိန္း။ စာရြက္စာတမ္းမွာ ျဖည့္တဲ့ဟာကို သူက စစ္ေပးေပါ့။ အမွန္ဆို ေရွ႕ေနပါ သံရံုးထဲဝင္လိုက္ေပးရမွာ။ ဆရာသမားက သံရံုးကလူကို ျပႆနာရွာထားေတာ့ သူလိုက္လို႔မရတာ။ ခ်စ္ခ်စ္က ေနာက္မွသိေတာ့ ေရွ႔ေနကို ထပ္ရစ္။ ပတ္လည္ကေတာ့ ရိုက္ေနတာေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဗဒင္အခ်ိန္အခါ အရ တင္ျဖစ္ပါတယ္။

တင္လဲတင္ေရာ…. ေတြ႔ပါပီ။ ကမၻာ့အရစ္ဆံုး ျမန္မာျပည္က ဂ်ပန္သံရံုး။ မသြားခင္ထဲက ေရွ႔ေနက သင္ထားတယ္။ ဗီဇာတင္တဲ့ေနရာမွာ တင္ခြင့္ရျခင္း ပယ္ခ်ခံျခင္းက အထဲက ဂ်ပန္ေကာင္ဆယ္လာ မလုပ္ခင္ အျပင္က ျမန္မာမေတြ လုပ္တာဆိုတာေတြ။ တအားရစ္တာေတြ။ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ေအာင္ ေဘးက်ပ္နံၾကပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာေတြ။ ပါဝါျပတာေတြ အစရိွတာေတြကို စံုေနေအာင္ ေျပာျပထားခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ စိတ္တိုလြန္းအားၾကီးလို႔ မွန္ကို ရိုက္ခြဲပစ္ဖူးလို႔ သူ႕ကို ဝင္ခြင့္ပိတ္ထားတာတဲ့။ လူလဲ ပင္ပန္းလိုက္တာဆိုတာ..စိတ္ပန္းလူပန္း အိမ္ကလူေတြလဲပင္ပန္း၊ ခ်စ္ခ်စ္မားသားၾကီးလဲ ဆုေတြေတာင္း ေဗဒင္ေမး ယၾတာ လုပ္ရတာ ပင္ပန္း။ ကာယကံရွင္ ဆိုတာ ေျပာေတာင္မေျပာပါနဲ့။ ခ်စ္ခ်စ္ကလဲ ဂ်ပန္ကေန စိတ္ေတြပူေပါ့။ 

ဒီလိုနဲ့ တန္းစီေစာင့္ေနရင္း ကိုယ့္အလွည့္ ေရာက္လာေရာ။ ကိုယ္ကအဲ့မိန္းမ (နာမည္ၾကီးေပါ့ စူပါ့စူပါ့ ရစ္ .. ဗမာ အခ်င္းခ်င္းညစ္တဲ့ေနရာမွာ) နဲ႕ မေတြ႔ခ်င္လို႔ ပတ္ေရွာင္ေပမဲ့ မရပါဘူး။ သူနဲ႔ပဲထိပ္တိုက္။ ဘယ္ရမလဲ ကိုယ့္မွာလဲ ဘုရားစာကိုပဲ တတြတ္တြတ္ရြတ္ထားတဲ့ အရိွန္ရိွတယ္။ ေနာက္မွာ ၂အိမ္ေတာင္ ဆုေတာင္းေပးေနမဲ့သူေတြ ရိွတယ္။ း)သူကို ကိုယ္ၾကည့္ေနတာ ေရွ႔ကလူတိုင္း ဘယ္ေလာက္ အသက္ၾကီးၾကီး သူက ေဟာက္ေနေတာ့တာပဲ။ ကိုယ္ေတြက လိုတဲ့ စာရြက္ေတြ စီေပးထားေပမဲ့ သူေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူေတာင္းတဲ့ စာရြက္ ၁ရြက္ခ်င္းထုတ္ေပး Original ေတာင္းရင္ ေပး နဲ့ေပါ့။ သူ႔ေရွ႕ေရာက္မွ စီထားတဲ့ဟာေတြကေန သူေတာင္းသလို လုပ္ရေတာ့ အနဲနဲ့အမ်ားေတာ့ ၾကာမွာေပါ့။ စာရြက္ေတြအားလံုးက အေရးၾကီးတာေတြၾကီးပဲဟာကို။

 အဲဒါကို   ရွင္တို႔က အစထဲက လုပ္လာတာမဟုတ္ဘူး ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္နဲ႔။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ..လိုတာေတြကို အစီစဥ္တက်စီထားတာကို လက္မခံပဲ သူလိုတဲ့ဟာ ဟိုေဖာက္ ဒီေဖာက္ေတာင္းေတာ့ ေပးရတဲ့သူက တစ္ေယာက္တည္း တင္ရတဲ့ေနရက က်ဥ္းက်ဥ္းကို။

 ဒီလိုနဲ႕ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္လာတာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုလဲ ဟိုေတာင္း ဒီေတာင္း။ ကိုယ္ကေတာ့ ေရွ႕ေနက စီထားေပးေပမဲ့ သူေတာင္းသလို ေပးရေတာ့ သိပ္ေတာ့ အဆင္မေျပဘူးေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ မွတ္ပံုတင္ ျပႆနာတက္ပါေလေရာ။ ကိုယ္ကေျပာတယ္။ ေမြးစားရင္းမွာ ၾကည့္ပါ။ အျခား  ေအာင္လက္မွတ္ ေတြမွာ ၾကည့္ပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကိုယ့္မွာ ဒီႏိုင္ငံက ေအာင္လက္မွတ္တိုင္းမွာလဲ ေမြးေန႔က အဲဒါပဲ။ ဒါကို ဆရာမ က လံုးဝ လက္မခံဘူး။ ျပန္ယူသြားပီး မွတ္ပံုတင္ အသစ္ျပန္လုပ္ ပီးမွ ျပန္လာခဲ့တဲ့။ ကိုယ္ကလဲ ေရွ႕ေနက ကိုယ့္ကို သင္လႊတ္လိုက္တယ္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႔မွ ျပန္မလွည့္နဲ႔ မယူနဲ့တဲ့။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ကလဲ အတိုက္အခံေျပာတယ္။ ကိုယ္ဒီမွတ္ပံုတင္နဲ႔ပဲ ဟိုႏိုင္ငံမွာေန ဘြဲ႔ေတြရခဲ့တာပဲ။ ေမြးစားရင္မွာလဲ အေသအခ်ာပဲ မွတ္ပံုတင္ သူ႔ဟာသူ႔မွားတာ လက္ခံသင့္တယ္။ က်မကေတာ့ ျပန္မယူသြားႏိုင္ဘူး. တခုခု ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးပါဆိုပီး ေနရာက မခြါတမ္းေပါ့။ မွတ္ပံုတင္ အသစ္ျပန္လုပ္လို႔ မရလို႔ ဒီလို ေမြးစားရင္း ေတြဘာေတြ ျပင္ဆင္လာတာဆိုပီးေျပာရတာေပါ့။ တကယ္လဲ မွတ္ပံုတင္ရံုး သြားပီးသြားပီ။ သူတို႔က လံုးဝ မျပင္ေပးႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့အေျဖကလြဲလို႔ ဘာမွမေပးဘူး။ ဒီမွာ ဒါဆိုရင္လဲ လဝက က  မွတ္ပံုတင္အသစ္ မလုပ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္း ေထာက္ခံစာ ကို ေနာက္ေန႔လာေပးတဲ့။ (ဟာ…စိတ္ထဲက သိလိုက္တယ္။ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥ) ဒါေပမဲ့..ဟုတ္ကဲ့ လာေပးပါ့မယ္ဆိုပီး ေျပာေတာ့မွာ ၁၂ ရက္ေန႔ တင္တာ ၁၆ ရက္ေန႔လာခဲ့ဖို႔ စာထုတ္ေပးတယ္။ ဗီဇာတင္ပီးေတာ့ ရင္ထဲက အလံုး ၁လံုးက်သြားတယ္။ သံရံုးအထြက္မွာ အိမ္ကိုခ်က္ခ်င္းေျပး မွတ္ပံုတင္ရံုးသြားဖို႔ ျပင္ရတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကိုယ္က အိမ္ကေန သူ႔အိမ္လိပ္စာေျပာင္းထားေတာ့ အလုပ္ကို ပိုရွဳပ္တာေပါ့။

ဒီေတာ့ အရင္ဆံုး ပံုစံ၁၀မူရင္းလိပ္စာကိုသြား အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ သူတို႔က လိပ္စာသစ္ကို ျပန္သြားေပါ့။ သြားရပါတယ္။ ေၾသာ္ အဲလို မသြားခင္ ေျပာရပါဦးမယ္။ အဲ့ဒီဌါနက တပြင့္နဲ့သူက ကိုယ့္ဘာသာ အမွားျဖည့္တာ က်မတို႔ရံုးက မမွားဘူးတဲ့။ ဒါကို အစထဲက မသိဘူးလားတဲ့ အျပစ္ေျပာတာ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ကိုယ္တို႔ကလဲ အဲ့အခ်ိန္က အရမ္းငယ္ေတာ့ အေရးၾကီးမွန္းလဲ မသိေတာ့ နံပါတ္ကလြဲလို႔ မဖတ္မိဘူးလို႔ေျပာမိတယ္။ အဲ့ဒီကေန လိပ္စာသစ္ဌာနကို ေရာက္ေတာ့ ခပ္ဝဝ နဲ့တပြင့္က ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အသစ္လဲ လဲမေပးႏိုင္ဘူး။ လဲမေပးေၾကာင္းေထာက္ခံစာလဲ မေပးႏိုင္ဘူးဆိုပီး မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ေျပာေလရဲ့။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္မွားျဖည့္တာ ဒီရံုးလာ အမႈပတ္တယ္။ ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္နဲ႔။ အဲဒီလူကို ရန္ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ တအား။ မမက လက္ကုတ္ပီး အတင္းဆြဲလို႔သာ။ 

ဒီလိုနဲ့ တျခားတပြင့္နဲ့ လူက ညီမတို႔.. ျမိဳ႔နယ္မွဴးနဲ့ဝင္ေတြ႔လိုက္ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးလိမ့္မယ္ ဆိုေတာ့ ျမိဳ႔နယ္မွဴးကို ေတြ႔ဖို႔ေစာင့္ရင္း မမက ဘာရယ္မဟုတ္ ရံုးခန္းထဲက ဆိုင္းဘုတ္မွာ 

 မွတ္ပံုတင္ျပင္ဆင္ခြင့္ႏွင့္ ပက္သက္ပီး လိုအပ္သည့္ စာရြက္စာတမ္းဆိုတာကို စာအုပ္မွာ ကူးလိုက္တယ္။ ကိုယ္ကလဲဖတ္မိတယ္ဆိုေတာ့ မွတ္ပံုတင္ဆိုတာ ျပင္လို႔ေတာ့ ရတာပဲဆိုတဲ့ အသိရိွသြားတယ္။ ။ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ျမိဳ႔နယ္မွဴးနဲ႔ေျပာျပေတာ့။ သူကသေဘာေကာင္းပါတယ္။ အမ်ိဳးစံု ရွင္းျပတယ္။ ဘယ္လိုမွ မကူညီႏိုင္ဘူးတဲ့။ အမိန္႔ထုတ္ထားတယ္တဲ့။ဒါဆို ေထာက္ခံခ်က္ေလး လုပ္ေပးပါ ဆိုတာေတာင္ မရဘူး။ လူလဲ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေပါ့။ ဘယ္လိုမွ မကူညီႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္လဲ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဘာမွလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ စဥ္းစားေပးပါဆိုပီး ဘဝမွာ ပထမဆံုး အသနားခံခဲ့ရသည္ေပါ့။ သူလဲ ညစ္ေနတဲ့ပံုေပါ့။ 

အဲ့ဒီမွာ ေခါင္းထဲ အလင္းတန္းတစ္ခုဝင္လာတယ္။ ဦးရယ္..ဒါဆိုရင္ ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ မွတ္ပံုတင္အသစ္ျပင္ရင္ လိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ ကို အျပင္မွာ ဘာလို႔ကပ္ထားတာလဲလို႔ ေမးေတာ့တာေပါ့။ ဒီမွာ သူက ဘာလဲ..ဘယ္မွာလဲဆိုေတာ့ ဦးရံုးအျပင္မွာ ေရးထားတာေလ ဆိုေတာ့ သူအျပင္ထြက္ၾကည့္တယ္။ ဒါက ဘယ္လို လူမ်ိဳးေတြ အတြက္လဲလို႔ ကိုယ္လဲေမးမိတယ္။ ဒီမွာ သူလဲ ကိုယ့္ကို နဲနဲျဖံဳသြားတယ္ထင္တယ္။ ခ်က္ခ်င္း သူ႔ထက္ ၾကီးတဲ့သူ ဆီ ဖုန္းေကာက္ဆက္ေတာ့ ဟိုက လဲေျပာတယ္။ သူသိပ္မသိဘူး ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒါ ဝန္ထမ္းနဲ႔ ေက်ာင္းသားအတြက္ပဲတဲ့။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ အကြက္ပိုေတြ႔သြားတယ္။ ဟင္..ဒါဆို ဝန္ထမ္း မဟုတ္သူ နဲ႔ ေက်ာင္းသား မဟုတ္ေတာ့တဲ့သူက ႏိုင္ငံသားေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလား။ ဒါဆို သမီးလိုမ်ိဳး ႏိုင္ငံသားေတြက ဘဝမွာ တသက္လံုး မွတ္ပံုတင္ အမွားကို ကိုင္ေနရေတာ့မွာလား လို႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ ဒါဆို သမီးတို႔ႏိုင္ငံက သမီးတို႔ကို မတရားဘူးထင္တယ္လို႔ပါ ဆက္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူလဲ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း သိပံု မရဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ သူက ခုနက အထက္လူၾကီးနဲ့ ဖုန္း    ထပ္ဆက္ေတာ့ ေနာက္လူတစ္ေယာက္ကိုေမးၾကည့္ဆိုေတာ့ ေနာက္လူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့မွ ႏိုင္ငံသား

အစစ္အမွန္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံသားခံစားခြင့္အတိုင္း မွတ္ပံုတင္ ျပင္ခြင့္ရိွတယ္တဲ့။ ဒီလိုနဲ႔..မွတ္ပံုတင္ ျပင္ဖို႔ အဆင္ေျပသြားတယ္။ ဒါဆိုရင္ သမီး ဒီမွာ မွတ္ပံုတင္  အသစ္ ေလ်ွာက္ထားဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း  ေထာက္ခံခ်က္ေလးေရးေပးမွာလားဆိုေတာ့..ဘာေထာက္ခံခ်က္မွ မေရးေပးဘူး။ ဒါမဲ့ ဒီရံုးကေန ရံုးစာနဲ့ထြက္ေအာင္ ခ်က္ခ်င္းေတာ့လုပ္ေပးမယ္။ ဒါကိုပဲျပေပါ့ဆိုေေတာ့.. အဲ့ဒီစာကို ယူပီး ကိုယ့္ရဲ့ မွတ္ပံုတင္စ လုပ္တဲ့ ရံုးကိုလာ..လူမရိွေတာ့အ ဲ့ဒီေန႔က အဆင္မေျပဘူး။ 

ကိုယ္ကေတာ့ မနက္အတြက္ စီမံကိန္းဆြဲရတယ္။ ရဲစခန္းေထာက္ခံခ်က္လဲ လိုတယ္ဆိုေတာ့ ညဖက္ ေယာက္ခမအိမ္ သြားအိပ္ရမယ္။ ဒီေတာ့ မနက္ကို မမက  သမီးက ေယာက္ခမ အိမ္ကေန ဟိုရံုးသြားပီးရင္ ျမိဳ႕ထဲသြားပီး notary လုပ္မယ္ ပီးရင္ သံရံုးသြားမယ္ေပါ့။ မမက အိမ္ကလာ ဒီရံုးမွာေတြ႔မယ္။ လူၾကီးကို ကန္႔ေတာ့မယ္ စီစဥ္ထားတာ။ ဒီလိုနဲ႔ ည ၇ နာရီမွာ ေယာက္ခမအိမ္သြား မနက္က်ေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္အေဖက ရံုးမသြားခင္ ရဲစခန္းလိုက္ပို႔ ပီးေတာ့ ရံုးအသြားမွာ ဝင္ခ်ေပးထားတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ေစာသြားေတာ့ ျမိဳ႔နယ္မွဴးက ကြင္းဆင္းေတာ့မွာ ..ဒါနဲ႔ လိုအပ္တာ ထပ္လုပ္ေပး ရိုက္စရာရိွတာ ျဖည့္စရာရိွတာေတြ လုပ္ေပးရင္း သြားေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ မမကိုဖုန္းဆက္ေခၚေတာ့ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာတယ္။ လူၾကီး မသြားခင္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အခါခါေျပာပီး ကန္႔ေတာ့လိုက္တယ္။ (ဘဝမွာ ဒီတခါ ကန္႔ေတာ့ရတာ အတန္ဆံုးပဲ)စိတ္ပါ လက္ပါကို ကန္႔ေတာ့မိတာ။ လက္ႏိွပ္စက္ရိုက္တဲ့ ဦးေလးၾကီးေတြ ကူညီသူမွန္သမ်ွ မလပ္ေစရပါဘူး။ လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ့ ရဲစခန္းေထာက္ခံစာနဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြစံုေတာ့မွ  ပထမဆံုး သူ႔ရံုးကေန ရံုးဖိုင္တြဲနဲ႔ သက္ဆိုင္ရာ ျမိဳ႔နယ္ရံုးကို သြား။ အဲ့မွာ တခါေစာင့္ ရေတာ့ ဒီဖက္ရံုး ျပန္လာ။ ေတာ္ေသးတယ္.. ျမိဳ႔နယ္မွဴးက အျပင္ထြက္ခါနီးဆိုေတာ့ လိုတာေတြ ေဖာင္ျဖည့္ဖို႔ေျပာ ပီး သူက လက္မွတ္ အရင္ထိုးေပးထားေပလို႔ ကိုယ္ေရာက္ေတာ့ သူမရိွဘူး။ အဲ့ဒီက စာရြက္ရမွ မမက ဟိုဖက္ရံုးေျပး ကိုယ္က စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္းလုပ္နဲ့ ေနာက္ဆံုး သံရံုး ပိတ္ကာ နီးေလး ေရာက္ပီး ေတာင္းထားတဲ့ စာရြက္ လာေပးတာေျပာပီး….ဟူးးးးးးကနဲ သက္ျပင္းခ်ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ဖက္က တာဝန္ပီးပီ။

၁၆ ရက္ေန႔ကို ရင္ခုန္စြာနဲ့ ေစာင့္ေပါ့။ မတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔… ကိုယ့္မွာ မွတ္ပံုတင္ကိစၥနဲ႔ အလုပ္ေတြ ရွုဳပ္ပီးေတာ့ ဂ်ပန္မွာ တင္ထားခဲ့တဲ့ မွားေနတဲ့ notary ကို မွားသြားပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ေထာက္ခံခ်က္အတြက္ အလုပ္ထပ္ရွဳပ္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဖံုးဝင္လာတယ္။ သံရံုးက ခ်စ္ခ်စ္နဲ့ ပက္သက္တဲ့ စာရြက္ ထပ္ေတာင္းတယ္။ ဟာ….ကိုယ္လဲ ပ်ာသြားတယ္။ ေရွ႔ေနကို ဖုန္းထပ္ဆက္တယ္။ ေရွ႔ေနက ဒါေတာ့ သူလဲ မတတ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဒါ သတ္သတ္ရစ္တာတဲ့။ ေပးထားတဲ့ စာရြက္ေတြက ဥပေဒအရ ဟာကြက္မရိွဟာကို ဒီလိုရစ္တာ တခါမွ သူမၾကံဳဖူးေသးဘူးတဲ့။ ေၾသာ္ ဗမာေတြ…ရစ္ပံု။ ဒီလိုနဲ့ သူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္ပီး ေျပာေတာ့။ ဒါဆို fax နဲ့ပို႔ေပးမယ္ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ သံရံုးကိုဖုန္းဆက္ပီး ဖက္စ္နံပါတ္ေမးေတာ့ သူတို႔က လက္မခံဘူး။ ကိုယ္လဲ နဲနဲစိတ္တိုလာေတာ့ ျပန္ရစ္ေနပီ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ေတာ္ရံုပဲ ေကာင္းတယ္။ေဘးက သူငယ္ခ်င္းအမၾကီးက ဟဲ့ဟဲ့.. ခုခ်ိန္မွာ ကိုယ္က ေအာက္ကေလ..သြားမတင္းနဲ့ဆိုပီး ေဘးကေန ေအာ္ေနတယ္။ ဖက္စ္နဲ့မဟုတ္ရင္ က်မ ဘယ္လိုပို႔ေပးရမလဲဆိုေတာ့ ပို႔ခ်င္တာနဲ့ပို႔တဲ့ ေရာက္လာမွ ဆက္လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ တင္းပီေပါ့။ ဒါနဲ့ပဲ သူ႔ဆီေျပာေတာ့ သူလဲ ေဒါေတြကန္တာေပါ့။ သူလဲ အလုပ္ဖ်က္ပီး လိုတဲ့စာရြက္ သြားယူပီး သံရံုးကို fax နံပါတ္ရွာပီးပို႔ေပးလိုက္တယ္။ ေအးေရာ။ ကိုယ့္ဆီကိုေတာ့ အင္တာနက္ ကေန ေမးလ္နဲ႔ ပို႔ေပးတယ္။ ကိုယ္ အဲ့ဒါလဲရေရာ သံရံုးတန္းေျပးေတာ့ ပိတ္ခါနီးပဲ ေရာက္သြားတယ္။ အဲ့ဒီေန႔က ခ်စ္သူ႔ေမြးေန႔ မတ္လ၁၄ ရက္ သူနဲ႔ကိုယ္ မၾကည္ႏူးအားဘူး။ စိတ္ေတြ ႐ွဳပ္ရတဲ့ ေန႔ပဲ။ အဲဒီေန႔က အိမ္ကလဲ ေတာ္ေတာ္နဲ့ ျပန္မလာေတာ့ အားလံုးက စိတ္ေတြပူ။ အားလံုးပီးမွ ကိုယ္သံရံုးက ထြက္မွ တင္းထားသမ်ွ ငိုသံနဲ့ဖုန္းဆက္ျဖစ္တယ္။ ခုမွ သံရံုးက ျပန္ရတယ္လို႔။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္သားေတြကို အားလံုးေျပာျပရတယ္။ တအိမ္လံုးဆိုတာ ကိုယ္ဗီဇာေလ်ွာက္တာ အစားအေသာက္ပ်က္ အလုပ္ပ်က္နဲ႕ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ပီး ရင္ေမာ စိတ္ေမာ။ ကိုယ္တိုင္ကေရာ ေျပာမေနနဲ႔ ခ်စ္ခ်စ္ဆိုလဲ ပူလိုက္ရတာ။ ေယာက္ခမေတြဆိုတာလဲ စိုးရိမ္လိုက္ရတာ။ ေနာက္ဆံုး အိမ္ကသူေတြက ေျပာတယ္ ဂ်ပန္ကို အလည္ေတာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလာေတာ့ဘူးတဲ့…။ 

အဲဒီေန႔ နဲနဲ ေအးေဆးသြားမွ မမကေျပာတယ္ ..စိတ္မဆိုးနဲ့ဦးတဲ့ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ မွတ္ပံုတင္မွာ ျဖည့္တဲ့data အားလံုးအမွန္ ကိုယ့္ကိုထုတ္ေပးတဲ့ အရာရိွရဲ့ အမွား။ ကိုယ္ဆိုတာ ေဒါသေတြမ်ား အလိပ္လိုက္ထြက္တာ။ မမက ေလ်ွာ့လိုက္ေတာ့ဆိုလို႔သာ။ ဟင္းးးးး

ဒီလိုနဲ႕ ၁၆ ရက္ေန႔ ။

ညက အိပ္လို႔ေတာင္မရ။ တအိမ္သားလံုးလဲ အိပ္မေပ်ာ္ၾက။ ခ်စ္ခ်စ္လဲ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ ဖုန္းထိုင္ဆက္နဲ႔ ေပါ့..။ဒီလိုနဲ႔ နာရီသံ ေတြ တခ်က္ခ်က္ကေန အခ်ိန္ေတြကုန္လာလိုက္တာ နဲ႔အမ်ွ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္လာလိုက္တာ။ တကယ္ပါ။ ခ်စ္သူနဲ႔စေတြ႔တုန္းကေတာင္ အဲေလာက္ရင္မခုန္ခဲ့ဘူးဘူး။ သံရံုးကို တစ္ေယာက္တည္းေတာင္ မသြားရဲေတာ့ေအာင္ သတၱိေတြေပ်ာက္ဆံုး ကုန္ေလရဲ့။

ေန႔လည္ ၂နာရီေလာက္မွ သြားပီ…ဗီဇာသြားယူတယ္။ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတာက ဘဝမွာ တခါမွ အဲ့သည္ေလာက္ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူးဘူး။ ကိုယ္ ဗီဇာရတယ္။ ၁လတဲ့။ အိုး…. ကိုယ့္အေပ်ာ္မွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔… ကိုယ့္ညီမက ကိုယ့္ကိုျပံဳးလို႔..ခ်က္ခ်င္းပဲ ကိုယ္သံရံုးကအထြက္ ခ်စ္ခ်စ္ဆီက ဖုန္းအလာ ဝမ္းသာစရာ သတင္းေျပာပီး အိမ္ကိုခ်က္ခ်င္းဆက္ ပီးတာနဲ့ ေယာက္ခမ ပီးေတာ့ .. သူငယ္ခ်င္း မ်ားစြာ … ပီးေတာ့ ေရွ႔ေနဆီ.. အားလံုးလဲ ကိုယ္နဲ႔အတူ အေပ်ာ္ေတြေဝ..လို႔ေပါ့…။ ကိုယ္..ေနာင္ဆို ဘယ္ေတာ့မွ ျမန္မာျပည္က ဂ်ပန္သံရံုးကို ေျခဦးမလွည့္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ကိုယ့္မွာ ဘယ္ေလာက္ေျခာက္လွန္႔လဲဆို သံရံုးေရွ႕က ကားျဖတ္သြားမိရင္ေတာင္ အဲ့ဒီဖက္ကို လံုးဝမလွည့္ဘူး။ ဇတ္ကနဲဆို လွည့္ျဖစ္တယ္။ ညီမကလဲ ျပိဳင္တူလွည့္မိေတာ့ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားတဲ့အခါ ကိုယ္တင္မဟုတ္ ကိုယ့္ညီမပါ စိတ္နာသြားတယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီဖက္ ေျခဦးမလွည့္လို…။

ဒီလိုနဲ႔ မွတ္ပံုတင္ကိစၥလဲ အဆင္ေျပသြားတယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ္ ျမိဳ႔နယ္ရံုးကို သြားေတာ့ ခပ္ဝဝနဲ့ တပြင့္ကို ကလိခဲ့ေသးတယ္။ ဒါဆို က်မဖက္က data အမွန္ဆိုေတာ့ တရားစြဲလို႔ ရပီေနာ္လို႔ေပါ့။ သူလဲ လန္႔သြားတယ္။ ဒါနဲ့ ကိုယ့္ေက့စ္ကို လိုက္ေမးေတာ့ ကိုယ္ သူ႔ကို ခပ္ဝင့္ဝင့္ေျပာခဲ့တယ္။ က်မ မွတ္ပံုတင္ အသစ္ရပီလို႔.။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရန္စကားေတာ့ မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဘာလို႔ဆို မနက္ျဖန္ ခ်စ္ခ်စ္ဆီသြားေတာ့မယ္ေလ…။  အဲ့ဒီေန႔က မွတ္ပံုတင္ အသစ္ေလးကိုင္လို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပန္ခဲ့တယ္။

ေၾသာ္ ..ေျပာဖို႔ ေမ့ေနတယ္။ ျမိဳ႔နယ္မွဴးက ကိုယ့္ကို ေနာက္ဆံုး ေျပာလိုက္တဲ့စကား .. ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပည္သူနဲ႔ဝန္ထမ္း လက္တြဲညီေတာ့လဲ အဆင္ေျပတာေပါ့တဲ့…။ အဟက္ ..ကိုယ္ျပံဳးပဲျပမိတယ္.. စိတ္ထဲကေတာ့ သူတို႔အမွား ကိုယ့္အမွားလုပ္လို႔….ဟြန္း…

စာအရမ္းရွည္ပါသည္။ အရင္ထဲက ေရးထားတဲ့ဟာေတြပါ။သည္းခံဖတ္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။